GÖRMEK İSTEMEZMİSİN ?

                            

   https://www.youtube.com/watch?v=zTocpKL5SP0 ( okurken bunu dinlemenizi arzu ederim ) 

                                                       GÖRMEK İSTEMEZMİSİN ?

                                                                                         ‘’vaktiyle güzeldi her şey’’

  

         Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım bu akşam  ay,yıldızlar,bulutlar hepsi yerli yerindeydi.Ama bir eksiklik vardı.1 hafta önce baktığımda daha farklı duygular vardı.Ne değişmişti ki her şey yerli yerinde işte bahçedeki ağaç,yanıp sönen sakak lambası..Ne değişti ki somut alemde bu hissizlik kapladı bugün…Cevabını çok sonra buldum..çok şey değişti..

         Vaktiyle güzeldi her şey alelade söylenmiş bir laf değil bu hayatın temel felsefesi.İnsan,her daim geçmişe karşı bir özlem duyar.Güzel,mutlu bir hayatı olabilir.Makam,mevki sahibi de olmuş olabilir.Ama hayatında hep eskiye dair eksik şeyler görür.Ondan yılların alıp götürdüğü adını koyamadığı şeyler vardır.Hep bir arayış,bekleyiş içindedir.Peki nedir bizi maziye bu kadar bağlayan,koparamayan.Misafirlikte,kahvede,okulda, çoğu muhabbet ortamında ‘’neydi be abi eski günler’’ dedirten.Bunun cevabı kişiden kişiye göre değişebilir.Herkes de farklı bir adrese çıkabilir sonuçlar.Benim adresim , yaşanmışlıkların en samimi olduğu noktada buluşuyor.İnsan,çoğu vakit gençlik yıllarına özlem duyar.Özellikle 18-25 yaş arasında ki günlere özlem bir hayli fazla.Ufak bir şarkıda,bir filmin fragmanında ya da geçtiği sokak da muhakkak anısı olanların yüzlerinde ufak bir tebessüm ya da gözlerinde bir doluluk olmuştur.Kimine bir beton yığını olan o sokaklar onun için çocukluğunun otobiyografisidir.İlk birini o sokakta sevmiştir mesela,dostluğu o sokak arasında öğrenmiştir.arkadaşları toplanıp kursa gittiği cami o sokaktadır.Akşam ezanı vakti annelerin seslerini işitir orada.Hayatın başlangıç noktasıdır,nefes alıp vermenin ne demek olduğunu hissettiği yerdir oralar.Anılar canlanır bir anda keşke bir daha yaşasak o günleri be diye içten içe hayıflanırız sokak başında.Keşkeler alır dilimizi bir hayli o vakitlerde..Hayat denen uzun ve aynı zaman da bu kısa süreçte kötü günlerde olmuştur..Kimisi o sokakta annesini kaybetmiştir ya da çok sevdiği kız o sokaktan taşınıp bambaşka bir şehre uzağa gitmiş de olabilir.İyisi ve kötüsü sonuçta o sokak onun çocukluğunun ta kendisidir… Bir gün  muhakkak çocukluğunuzun geçtiği sokağa gidin..Kulağınızda bir Farid Farjad müziği olsun takın kulaklığı oturun sokak başında bir köşeye son ses açın müziği….Ve kendinizi bırakın zamanın yolculuğuna..Kapatın gözlerinizi..Az sonra en yakın arkadaşınız sizi evden oyun oynamak için çağırdığına şahit olacaksınız,annenizin fazla koşma tembihleri kulaklarınızda çınlayacak..Sokaktaki oyunlarını  ya da sevdiğin kızı göreceksin.Okula toplanıp beraber gittiğiniz günlere şahit olacaksın.Kalkıp bir daha gitmek isteyeceksin,aynı günleri bir daha yaşamaya dünden razıyım diyeceksin.Yazı göreceksin,kışı göreceksin.Babanın eve gelişini,bayramlarda ev ev dolaştığını ,sokakların cıvıl cıvıl çocuk kaynadığını göreceksin.Kimi daha çok şey görecek kimi daha fazla görmek isteyecek..Eğer ki sen de istiyorsan yapman gereken tek şey ayaklarının seni oraya götürmesine izin vermek.En sonunda derin bir nefes ile ‘’vaktiyle güzeldi her şey be’ diye iç çekeceksin.

           Zamanı bir kavanoza,bir odaya hapsetmek gibi imkanı yok insanın.Dünya kadar servetin de olsa ne ekleyebiliyorsun ne de kısaltabiliyorsun.Sana verilmiş bir kota var onu yaşıyorsun.Bu süreçte iyi günlerde,kötü günlerde oluyor..Doğumda var ölümde..Zamanda oynama yapmak elimizde değil.Lakin geçmişi hatırlamak da imkansız değil.Geçmişten korkmamak gerek,doğrusu,hatası ne varsa yaşanmış bitmiş.Geriye dönüp ders almak gerekir.Ve inanın en kötüsü de geçmişi hatırlamaktan korkmak.Korkmayın,üstüne gidin hatanız varsa ders alın,iyi günleriniz varsa güç alın..Ama geçmişinize,çocukluğunuza geçmişinize muhakkak gidin.Asıl siz oradasınız.Görmek istemezmisiniz….